«Το graffiti ήταν ο προσωπικός μου ψυχολόγος τις δύσκολες στιγμές. Εκεί που θα έπινα και θα γινόμουν χάλιας και μπεκρής λόγω των εκάστοτε περιστάσεων, πήγαινα έβαφα και ίσιωνα ψυχολογικά, ηρεμούσα, σκεφτόμουν πιο καθαρά». Ο writer με το ψευδώνυμο INTS μου συνοψίζει μέσα σε λίγες γραμμές το βασικότερο ίσως κομμάτι στην φιλοσοφία της ιδιαίτερης και εντυπωσιακής αυτής τέχνης του δρόμου. Μιας τέχνης, η οποία έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα στην Ελλάδα στα τέλη των 80’s, για να ανδρωθεί αργότερα από crews (ομάδες) σε όλη την χώρα και να καταλήξει άρρηκτα συνδεδεμένη με την καθημερινότητα της εκάστοτε πόλης.
Εντυπωσιακά σχέδια καλύπτουν τοίχους, σχολεία, εγκαταλειμμένα κτίρια, γέφυρες, λεωφορεία, ακόμα και τρένα. Χρώματα αντικαθιστούν το γκρίζο της πόλης, στίχοι και συνθήματα «μιλούν» στον κόσμο πολύ πιο αποτελεσματικά από τα «ξύλινα» λόγια της πολιτείας. Μπορεί από τους "καθωσπρέπει" το graffiti να καταχωρείται στην υποκουλτούρα, όμως στην συνείδηση του περισσότερου κόσμου, οι writers κάθε άλλο παρά αλήτες είναι.
Μάλλον ανήσυχοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες, σε μια κοινωνία ψυχολογικής και γκρίζας καταπίεσης. Και όσο συνεχίζουν να δίνουν χρώμα και ελπίδα με τα σχέδια τους, τόσο η τέχνη τους θα γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτή.
Έξι νέοι, αλλά και «παλιοί» Έλληνες writers, μιλούν στο in2life για την τέχνη (ή μήπως χόμπι;) του spray, το στυλ, τις επιρροές τους, τα μπλεξίματα με την Αστυνομία, τα projects τους και τις γλυκόπρικες αναμνήσεις από την πολύχρωμη ζωή τους στους δρόμους των πόλεων.
in2life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου