Aναδημοσίευση απο το blog "Διατάραξη Κοινής Ησυχίας"
Όπως όλα τα πράγματα στον ανθρώπινο νου, έτσι και τα διάφορα γεγονότα τείνουν να ερμηνεύονται υποκειμενικά και γι’ αυτό συνήθως ο καθένας τους δίνει την ερμηνεία και την ονομασία που εκείνος θέλει, άσχετα αν αυτή αντικατοπτρίζει το αληθινό. Τις περισσότερες φορές δε, συμμεριζόμαστε την «υποκειμενική ερμηνεία» που έχει επικρατήσει, αδιαφορώντας για το πώς ή καλύτερα…για το ποιό λόγο προέκυψε. Αυτό γίνεται κυρίως για φλέγοντα ζητήματα, μιας και είναι πολύ πιο βολικό να βρίσκεται κανείς σε μια μάζα που εθελοτυφλεί, παρά σε μια μειονότητα που ξέρει ότι απειλείται και βρίσκεται σε εγρήγορση. Ο άνθρωπος φοβάται τη γνώση ή πιο απλά την ενημέρωση γιατί ξέρει το πόσο αδύναμος είναι. Έτσι, κάποιοι το ονόμασαν καταστροφολογία. Άλλοι πεσιμισμό και υπερβολή. Άλλοι πάλι φαντασίες, παραμύθια. Εμείς είδαμε ότι πρέπει να το ονομάσουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και είναι βίαιη. Σκληρή. Απάνθρωπη.
Προβάλλονται από παντού ωραιοποιημένες ειδήσεις και παρουσιάζονται στον θεατή/αναγνώστη επιλεκτικά (και αυτά διαστρεβλωμένα) όσα πρέπει να μάθει. Αντί για αγώνα για ενημέρωση, βασιλεύει ο «αγώνας για αποκοίμιση». Μα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Πώς όμως επιτυγχάνεται η «αποκοίμιση» αυτή;; Και ποια μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητα; Μήπως ένα μέρος της είναι η απειλή από την αυξανόμενη δύναμη κάποιων και δεν λέμε να το καταλάβουμε; Τα έργα και οι ημέρες του φασισμού και εθνικισμού ακούγονται απομεινάρια και προβλήματα άλλης εποχής ίσως. Μα μια προσεκτική ματιά σε τηλεοράσεις και διαδίκτυο μόνο (αν όχι στο δρόμο….!!) θα σας έπειθαν για το αντίθετο.
Μέσα από μια καλοστημένη προπαγάνδα, χρησιμοποιώντας συχνά σωστά τη γλώσσα και έχοντας αβάσιμα μα φαινομενικά λογικά επιχειρήματα πολλές φορές, εξαπλώνονται. Ξέρουν πώς να αποκτήσουν δύναμη και το κάνουν. Οργανώνονται. Τρομάζει κανείς αν επισκεφθεί κάποιο από τα περίφημα blog τους όπου προωθείται κάθε είδους υλικό (μπλουζάκια, κείμενα, βίντεο, αφίσες, βιβλία, περιοδικά κ.α.) με σκοπό βέβαια το προσεταιρισμό καινούργιων μελών και, κατά κύριο λόγο…νεαρών μελών….Τρομάζεις στην θέα αυτών των συμβόλων και των συνθημάτων τους. Μίσος παντού. Ρατσισμός, εμπάθεια και ασφαλώς η εξωτερίκευση της…γραφικής πλέον μανιοκαταδίωξης που έχουν βλέποντας παντού απειλές για το «έθνος και τη μαμά-πατρίδα». Είναι βέβαια πολύ εύκολο να βρεις βάσεις να διαλαλείς απειλές, έχθρες και κινδύνους μεγαλοποιώντας γεγονότα, ειδικά αν σε συμφέρει,(ο κόσμος άλλωστε τρομάζει εύκολα) μα είναι απίστευτα δύσκολο να πείσεις κάποιον ότι όλα αυτά είναι ονειροφαντασίες γιατί φυσικά το μόνο στοιχείο που έχεις είναι η αδράνεια της άλλης πλευράς και αυτή είναι κάτι που υπήρχε και υπάρχει. Η χρονική διάρκεια, αν είναι μεγάλη δεν δημιουργεί συναισθήματα. Μια κατάσταση δεν δημιουργεί συναισθήματα, γιατί δεν είναι κάτι το απρόσμενο, αλλά κάτι συνεχές και μάλλον συνηθισμένο. Μια πράξη όμως; Έτσι, βασιζόμενη σε μια γενικότερη εικόνα η άλλη πλευρά πρέπει αντιμάχεται το ζωντανό, το καινούργιο και το έντονο που, άσχετα αν ισχύει ή όχι τείνει να κινητοποιεί και να αναστατώνει τραβώντας την προσοχή. Πόσο μάλλον όταν αυτό πλαισιωθεί από κατάλληλη λαϊκιστική πολιτική!
Παρά το γεγονός ότι θέλουν να διώξουν, να απελάσουν, να θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο, το τραγελαφικό και οξύμωρο είναι ότι καλούν τον κόσμο να ενωθεί…..για να μην υπάρχει ενότητα!! Και όμως, τα γαβγίσματα τους έχουν αποτελέσματα και προσελκύουν πολλούς, και κατά κύριο λόγο αυτούς που είναι ανίδεοι και ανενημέρωτοι, όπως πληθώρα «φιλήσυχων» πολιτών που ζουν στην εικονική πραγματικότητα που τους πλασάρουν. Είναι οι παραπληροφορημένοι, αυτοί που βρίσκονται σε άγνοια, ή θέλουν να βρίσκονται σε αυτήν. Η μεγαλύτερης ηλικίας οπαδοί μάλιστα δείχνουν να έχουν πλήρη επίγνωση και να επιδοκιμάζουν, το κάνουν συνειδητά, πράγμα που είναι πιο τραγικό από όλα. Όμως τα νέα, ευκολόπιστα μέλη είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται, έτσι διαδίδουν παντού το μίσος και το φασισμό. (πλέον ακόμα και μέσα από τα σχολεία.) Το καλύπτουν ωστόσο με το μανδύα της δήθεν αγάπης για την πατρίδα και την θυσία τους (!!) για να την αναδείξουν, τολμούν να αποκαλούν το στυγερό μίσος και την απανθρωπιά χρέος τους!! Είναι χρέος λοιπόν να θέλουν να πετάξουν ανθρώπους στο δρόμο; Είναι χρέος τους να επιτίθενται σε αθώους; Είναι χρέος να στοχοποιούν και να απομονώνουν; Μιλάμε σαφώς για διαταραγμένες προσωπικότητες που όντως πιστεύουν όσα λένε και τα θεωρούν αυτονόητα, αποδεκτά, αρεστά και αναζητούν μάλιστα την επιβράβευση.
Ξέρουν, όπως και να έχει καλά το μάθημα τους. Όπως επίσης ξέρουν ότι η διχόνοια καλλιεργείται χωρίς δυσκολία στους ανθρώπους και ότι η μάζα παρασύρεται εύκολα. Με αυτόν τον τρόπο, εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση των πολιτών προς όφελος τους και, γνωρίζοντας ότι η οργή τους πρέπει κάπου να ξεσπάσει την στρέφουν σε αυτούς που εκείνοι θέλουν. Ο μέσος-κοινός άνθρωπος δεν θα ψάξει, παρά θα αρπάξει και θα ενστερνιστεί τα λεγόμενα τους που του προσφέρουν μια κάποια «λύση». Οι συνάνθρωποι τους θα είναι ο εύκολος στόχος καθώς είναι ευάλωτοι και αυτό τους αρκεί.
Αν λοιπόν δεν ενωθούμε, αν δεν θελήσουμε να δούμε την πραγματικότητα και αν δεν έχουμε άποψη και κρίση θα συνεχίσουμε να στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου παίζοντας το παιχνίδι της εξουσίας και ικανοποιώντας τιε φιλοδοξίες των εθνικιστών και κάθε είδους φασιστών των οποίων η δύναμη θα είναι σύντομα ανεξέλεγκτη αν δεν αντιδράσουμε. Ήδη ασκούν μεγάλη επιρροή και πληθαίνουν σε όλη την Ευρώπη. Οφείλουμε να κάνουμε κάτι την στιγμή που θίγονται τόσα και κυρίως η ανθρωπιά μας! Η σιωπή και η παθητικότητα είναι συνενοχή, είναι ένα ακόμα όπλο στα χέρια τους και όσο δεν συναντούν αντίσταση θα συνεχίζουν ανενόχλητοι και δριμύτεροι. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου και δεν νοείται ανοχή στην επανάπαυση όταν υποτιμούν και προσδοκούν να βλάψουν συνανθρώπους μας. Γιατί εκείνοι θα συνεχίζουν να παραποιούν τα γεγονότα και την ιστορία κατά την αρέσκεια τους, να διαστρεβλώνουν έννοιες, θα συνεχίζουν τις ρατσιστικές επιθέσεις, τη λασπολογία και την στοχοποίηση αθώων. Πολλαπλασιάζονται και βρίσκονται παντού ετοιμοπόλεμοι και οργανωμένοι. ΔΕΝ μπορούμε να μην αντιδρούμε όταν ξέρουμε πόσο αίμα έχουν χύσει τόσα χρόνια και πόσο πόνο έχουν προκαλέσει. ΔΕΝ μπορούμε να ξεχνάμε τι πάει να πει αγάπη, ισότητα, σεβασμός και ελευθερία, αξίες που καταπατούν και ευτελίζουν άνθρωποι με τέτοια πιστεύω.
Όταν όλοι αντικρίζουμε τον ίδιο ήλιο, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, έχουμε τις ίδιες ανάγκες, πώς μπορεί να ξεχνάμε το πόσο σημαντικοί είμαστε ο ένας για τον άλλο; Πώς μπορούμε να ξεχνάμε ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και ότι η εξέλιξη του ενός είναι και η εξέλιξη του άλλου; Με ποιο δικαίωμα τολμούν λοιπόν, έχουν το θράσος να ξεχωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες σαν να ήταν αντικείμενα;
Το κύμα του φασισμού ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα του και είναι πιο ανελέητο, πιο δυνατό από ποτέ. Και όμως όταν η αλλαγή επέρχεται σιγά-σιγά και σταδιακά δύσκολα την αντιλαμβάνεται κανείς και αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Κινούν τα νήματα εκ των έσω και ανενόχλητοι βρίσκουν έδαφος στο χάος που υπάρχει τόσο γύρω τους όσο και στις ψυχές των ανθρώπων. Αν για να το πιστέψουμε περιμένουμε μια κάποια μεγάλη αλλαγή, ένα γεγονός ξαφνικό και ολοφάνερο, τότε είναι σαν να περιμένουμε τη ταφόπλακα για να δούμε την αρρώστια. Και η ταφόπλακα αυτή θα έχει τότε καλύψει πια κάθε συναίσθημα, κάθε αξία και κάθε ελπίδα. Ακριβώς όμως επειδή η ελπίδα είναι το πιο δύσκολο πράγμα να στερήσεις από τον άνθρωπο δεν θα κολλήσουν πουθενά.
Γι’ αυτό μόνο ενωμένοι και αλληλέγγυοι, μόνο τότε θα σταματήσουμε την κτηνωδία που διψούν να πραγματώσουν.
Ο χρόνος κυλάει…. Και όχι υπέρ μας…..
Ας αντιδράσουμε ΤΩΡΑ πριν να είναι αργά!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου