Πολλοί φοβούνται ότι στο Σύνταγμα σχεδιάζεται προβοκάτσια. Μέρες τώρα ο κόσμος στη πλατεία συζητά γι' αυτό, προσπαθούν να αποτρέψουν τυχόν βίαια περιστατικά, υπάρχει γενικώς ένας διάχυτος φόβος. Τη μεγάλη προβοκάτσια την περίμεναν τη Κυριακή. Λάθος. Η προβοκάτσια είχε ξεκινήσει λίγο πιο πριν.
Εδώ και μερικές μέρες έχουν γίνει αρκετές αναφορές στα Μέσα όπου διακρίνουν τη Πλατεία Συντάγματος σε"Άνω" και "Κάτω". Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν πως όσοι διαδηλώνουν στο πάνω μέρος της πλατείας ανήκουν στη "πατριωτική Δεξιά" και όσοι στο κάτω μέρος (όπου γίνεται και η Λαϊκή Συνέλευση) ανήκουν στην "Αριστερά".
Η αλήθεια είναι πως μπορεί να γίνει μία διάκριση στο διαδηλωτές. Αλλά δεν έχει να κάνει με«δεξιά» και «αριστερά».
To πάνω μέρος της Πλατείας Συντάγματος, ο δρόμος μπροστά από τη Βουλή, γεμίζει από κόσμο αποκλειστικά το απόγευμα της Παρασκευής, του Σαββάτου και της Κυριακής. Όπως είδαμε και τη τελευταία Κυριακή, ο κόσμος που κατέκλυσε το συγκεκριμένο χώρο ήταν κυρίως οικογενειάρχες, μικροαστοί, πρώην ψηφοφόροι του δικομματισμού. Ηλικιωμένοι που κατέβαιναν με ελληνικές σημαίες ή μικρά παιδιά που τους τις είχαν δώσει οι γονείς τους. Ο κόσμος αυτός (στη πλειοψηφία του) έχει τα εξής χαρακτηριστικά :
- Η μόνη συμμετοχή του στη πολιτική και τη κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια περιοριζόταν στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος κάθε τέσσερα χρόνια.
- Δεν βρίσκεται στο Σύνταγμα τις καθημερινές.
- Δεν έχει εμπειρία από συλλογικές διαδικασίες, γι’ αυτό δεν συμμετέχει (η πλειοψηφία επαναλαμβάνω) στη Γενική Συνέλευση.
- Δεν είναι οργανωμένος και δεν διαθέτει απολύτως καμία πολιτική στρατηγική.
- Αποτελείται από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είναι ενεργά πολιτικά.
Αντιθέτως, ο κόσμος που έχει κάνει «κατάληψη» στη Πλατεία Συντάγματος είναι:
-μικρότερος σε ηλικία
-ενεργά πολιτικός
- διαθέτει εμπειρία συλλογικών διαδικασιών.
Επίσης, επειδή η διαδικασία της Λαϊκής Συνέλευσης οργανώθηκε σχεδόν παράλληλα με τη μαζικοποίηση του κινήματος των «Αγανακτισμένων», εξελίσσεται οργανωτικά καθημερινά επί δεκατέσσερις ημερες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φτάσει σ' ένα σημείο, σήμερα, να μπορεί να παράγει μία στοιχειώδη πολιτική. Έχει λάβει από την αρχή ένα πιο ριζοσπαστικό προσανατολισμό με πρόσταγμα την « Άμεση Δημοκρατία» αλλά δεν αποκλείει κανέναν. Ο λόγος δεν έχει αφαιρεθεί από κάποιον στη Συνέλευση επειδή ύψωσε ελληνική σημαία ή τη φόρεσε για μπέρτα. Μόνο οι ρατσιστικές, φυλετικές και μισαλλόδοξες απόψεις δεν επιτρέπονται.
Το ζήτημα αυτό έχει συζητηθεί αρκετά τις τελευταίες μέρες στη Συνέλευση και ο κόσμος έχει βάλει ως προτεραιότητα να μην υπάρχουν διαχωρισμοί στη πλατεία. Αναγνωρίζουν, βέβαια, οτι για να "ενωθεί" η πλατεία πρέπει περισσότερος κόσμος να κινητοποιείται κάθε μέρα και, όπως μας λένε, να "συμμετάσχουν " στη Συνέλευση.Η αλήθεια είναι πως μπορεί να γίνει μία διάκριση στο διαδηλωτές. Αλλά δεν έχει να κάνει με«δεξιά» και «αριστερά».
To πάνω μέρος της Πλατείας Συντάγματος, ο δρόμος μπροστά από τη Βουλή, γεμίζει από κόσμο αποκλειστικά το απόγευμα της Παρασκευής, του Σαββάτου και της Κυριακής. Όπως είδαμε και τη τελευταία Κυριακή, ο κόσμος που κατέκλυσε το συγκεκριμένο χώρο ήταν κυρίως οικογενειάρχες, μικροαστοί, πρώην ψηφοφόροι του δικομματισμού. Ηλικιωμένοι που κατέβαιναν με ελληνικές σημαίες ή μικρά παιδιά που τους τις είχαν δώσει οι γονείς τους. Ο κόσμος αυτός (στη πλειοψηφία του) έχει τα εξής χαρακτηριστικά :
- Η μόνη συμμετοχή του στη πολιτική και τη κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια περιοριζόταν στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος κάθε τέσσερα χρόνια.
- Δεν βρίσκεται στο Σύνταγμα τις καθημερινές.
- Δεν έχει εμπειρία από συλλογικές διαδικασίες, γι’ αυτό δεν συμμετέχει (η πλειοψηφία επαναλαμβάνω) στη Γενική Συνέλευση.
- Δεν είναι οργανωμένος και δεν διαθέτει απολύτως καμία πολιτική στρατηγική.
- Αποτελείται από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είναι ενεργά πολιτικά.
Αντιθέτως, ο κόσμος που έχει κάνει «κατάληψη» στη Πλατεία Συντάγματος είναι:
-μικρότερος σε ηλικία
-ενεργά πολιτικός
- διαθέτει εμπειρία συλλογικών διαδικασιών.
Επίσης, επειδή η διαδικασία της Λαϊκής Συνέλευσης οργανώθηκε σχεδόν παράλληλα με τη μαζικοποίηση του κινήματος των «Αγανακτισμένων», εξελίσσεται οργανωτικά καθημερινά επί δεκατέσσερις ημερες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φτάσει σ' ένα σημείο, σήμερα, να μπορεί να παράγει μία στοιχειώδη πολιτική. Έχει λάβει από την αρχή ένα πιο ριζοσπαστικό προσανατολισμό με πρόσταγμα την « Άμεση Δημοκρατία» αλλά δεν αποκλείει κανέναν. Ο λόγος δεν έχει αφαιρεθεί από κάποιον στη Συνέλευση επειδή ύψωσε ελληνική σημαία ή τη φόρεσε για μπέρτα. Μόνο οι ρατσιστικές, φυλετικές και μισαλλόδοξες απόψεις δεν επιτρέπονται.
Θα κλείσω αναφέροντας δύο χθεσινές τοποθετήσεις που έκαναν αίσθηση. Η μεν πρώτη κέρδισε τα χειροκροτήματα ενώ η δεύτερη, εκτός από τα χειροκροτήματα, κέρδισε και τη συγκίνηση του κόσμου:
- «Οι άνθρωποι εκεί πάνω με τις ελληνικές σημαίες δεν είναι φασίστες, είναι απλοί άνθρωποι που διαδηλώνουν σαν κι εμάς απλά δεν συμμετέχουν στη συνέλευση. Αρκετοί από αυτούς δεν ξέρουν πώς λειτουργεί και γι’ αυτό πρέπει να πάμε πάνω, τους φέρουμε κοντά μας και ας κουβαλούν μαζί τους ό,τι θέλουν. Όλοι μαζί είμαστε στο Σύνταγμα».
- «Το θέμα είναι να μην υπάρξει εθνικός διχασμός, να μην υπάρξει ξανά το ’44. Το θέμα είναι να μη βγάλουμε ο ένας τα μάτια του άλλου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου