Τολμήστε… την εκτροπή!

Σε περιόδους κρίσης ακούμε συχνά τη στερεοτυπική ερώτηση “γιατί δεν ομιλούν οι διανοούμενοι;”. Κι επειδή υπάρχει και εκείνο το ρητό που λέει “πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να το πάθεις”, όταν σποραδικά η made in Greece “διανόηση” μιλά δημοσίως, αναλαμβάνει η διαφήμιση να πει την τελευταία λέξη: “καλύτερα να μασάς”.
Αρκετά όμως με τα ρητά…

Χθες, 32 προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών υπέγραψαν μία επιστολή απευθυνόμενη προς τον πολιτικό κόσμο με τίτλο “Τολμήστε”. Το κείμενο έκανε το γύρο των ΜΜΕ και συνοδεύτηκε από πολύ κολακευτικά σχόλια.
Αναλυτικά…

Τολμήστε!

Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών (*)

Πρώτα από όλα ο τίτλος: “Τολμήστε!”. Τόσο βαρύγδουπος τίτλος σε μία τόσο θεαματική κενολογία. Δεν ξέρω αν αυτή η σημειολογική φωτογράφιση της νεοελληνικής λογοτεχνίας είναι τυχαία, ή απλώς αναπόφευκτη. Αλλά ας μην προτρέχω.

Διαβάζω πάνω-κάτω το κείμενο και αδυνατώ να βρω την ουσία  και τη συγκεκριμένη πρόταση, ειδικά όταν οι υπογράφοντες απαιτούν “να τολμήσουμε”. Τελειολογικός χαρακτήρας, αναμεμειγμένος με θρησκευτικές και ηθικοπλαστικές εκφράσεις που παραπέμπουν περισσότερο σε αρτηριοσκλήρωση, παρά πρωτοπορία. Κίνδυνος, καταστροφή, σωτηρία, επιβίωση. Σαν να ανέβηκε ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο κατευθείαν στον άμβωνα του Άνθιμου. Η πατρίς και το έθνος καταστρέφεται από τους ανεύθυνους. Οι εκπρόσωποι (και όχι αντιπρόσωποι) που αποφασίζουν για “λογαριασμό του λαού” πρέπει να “τολμήσουν να πραξουν το καθήκον τους” και να αποτρέψουν την καταστροφή.

Οι διανοούμενοι μιλούν για νέα στροφή, αλλά αποφεύγουν συστηματικά να εξηγήσουν προς τα πού. Το γεγονός ότι θεωρούν τις ιδεολογίες ξεπερασμένες και οιονεί επικίνδυνες, θολώνει ακόμη περισσότερο τις πραγματικές τους προθέσεις. Ο λαός και οι πολίτες (που απλώς εκπροσωπούνται) αποτελούν φόντο στο σωτηριολογικό περιεχόμενο της επιστολής. Το πολίτευμα δεν ενδιεφέρει καν τους υπογράφοντες, οι οποίοι επιμένουν ότι οι ηγεσίες πρέπει να αναλάβουν μονομερώς τις πρωτοβουλίες.

Το κείμενο υποννοεί συνεχώς και επαναλαμβανόμενα, ότι κάποιος/οι καταστρέφει/ουν τη χώρα (προσοχή σε αυτό: την Ελλάδα, τη χώρα, άντε και το έθνος, αλλά όχι την κοινωνία). Ωστόσο, αρνείται να μας τους υποδείξει, αφήνοντας μόνο την αίσθηση ότι απευθύνεται, από τη μία στην κίνηση του Θεοδωράκη με τους ακαδημαϊκούς και συνταγματολόγους και από την άλλη την Αριστερά (κόμματα και ψηφοφόρους). Παρόλο που ζητά τόλμη, το ίδιο το κείμενο δεν τολμά να τους κατονομάσει.

Η μόνη καθαρή θέση της επιστολής είναι ο ευρωπαϊσμός. Αλλά ακόμη κι αυτός σε ρόλο μανιέρας. Ό,τι και να γίνει θα πρέπει να γίνει στα πλαίσια της Ευρώπης, αλλά το τι θα γίνει και με ποια Ευρώπη, για μία ακόμη φορά οι “διανοούμενοι” αρνούνται να το δηλώσουν με τόλμη. Ούτως ή άλλως, από την πρώτη έως και την τελευταία λέξη, η επιστολή μυρίζει εκτροπή. Βρείτε τα. Ξεχάστε τις ιδεολογίες σας. Ξεχάστε τη λαϊκή εντολή. Ξεχάστε τις δημοκρατικές διαδικασίες. Και τολμήστε να δράσετε για τη σωτηρία της πατρίδας.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τίποτε δεν είναι κρυφό. Όσο κι αν προσπαθούν οι προσωπικότητες που υπογράφουν την επιστολή να κουκουλώσουν τις πραγματικές τους προθέσεις, το παραμύθι που σερβίρεται το ξαναείδαμε σε επαναλήψεις και μάλιστα πολύ πρόσφατα. Διά στόματος Γιώργου Παπανδρέου και Όλι Ρεν, λίγο πριν την υπογραφή του μεσοπρόθεσμου: “σκάστε, βρείτε τα και πουλήστε ασημικά για να σώσετε την παρτίδα” (σ.σ. προσοχή στο ρ).

Επειδή όμως δεν μου αρέσει να κάνω δίκη προθέσεων, άφησα μία ημέρα για να δω αν οι ίδιοι θα τολμήσουν να εκφράσουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Και δεν άργησαν, αφού οι δημοσιογράφοι των καθεστωτικών media επέδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον (συγκριτικά με τις δεκάδες επιστολές και εκκλήσεις που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει και παρόλο που ήταν άκρως πιο ενδιαφέρουσες και συγκεκριμένες, άφηναν παγερά αδιάφορα τα ΜΜΕ).

Έτσι λοιπόν, ο Δοξιάδης, που εμφανίζεται και ως επικεφαλής της πρωτοβουλίας, τα έκανε φραγκοδίφραγκα στο Σκάι: “αν εγκατελείψουμε το Μνημόνιο θα γίνουμε τρίτος κόσμος“. Η Κακούρη από την άλλη, στη δημόσια τηλεόραση δήλωσε ξεκάθαρα ότι “πρέπει να ξεφορτωθούμε τις ΔΕΚΟ“, για να ξεφύγει εντελώς λίγο αργότερα και να αρχίσει τις δηλώσεις θαυμασμού για τη δικτατορία του Μεταξά (σ.σ. ευτυχώς για εκείνη, την έσωσε το “κουδούνι” της εκπομπής και η αξιοπρέπεια του κ. Αρβανίτη, λίγο πριν κατρακυλίσει σε μεταγεροντικό χουντοπαραλήρημα). Ο σιορ Διονύσιος, τέλος, είχε φροντίσει έγκαιρα να κάνει ξεκάθαρες τις απόψεις του, καλώντας προ ημερών την κυβέρνηση “που πληρώνουμε για να κάνει τη δουλειά της” να στείλει μετανάστες και τοξικομανείς στα ξερονήσια.

Είπαμε. Η κρίση δίνει την ευκαιρία να αποκαλυφθούν τα πραγματικά πρόσωπα όλων μας. Και στο ταμείο της Ιστορίας το πρόσωπο αποτιμάται σκληρά.

Υ.Γ. Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;

Αν θέλατε αγαπητοί “ακαδημαϊκοί” να πείσετε για τις καλές σας προθέσεις, πόσο ανάγκη είχατε την υπογραφή του νυν διευθυντή του ΙΟΒΕ και πρώην επικεφαλής της Εμπορικής Τράπεζας, Γιάννη Στουρνάρα. Η αυτοϋπονόμευση δεν αποτελεί ένδειξη ούτε σοβαρότητας, ούτε καν στοιχειώδους ικανότητας.

Ζαphod

(*) Τα ονόματα -χωρίς κανένα άλλο σχόλιο- των 32

Από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.

Από την ακαδημαϊκή – επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.

του Γαλαξιάρχη  /  ΠαραλληλοΓράφος