ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ- ΕΠΙΛΕΓΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
-Δήλωση αποχώρησης από την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εξ αρχής έχει σαφή θέση αναφορικά με το αδιέξοδο των τελευταίων ετών. Η θέση του κόμματος αυτού είναι συναφής ή και ταυτόσημη με αυτή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ όσο και των μικρότερων κομμάτων ΛΑΟΣ και ΔΗ.ΣΥ. Άπαντες υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας, την εξεύρεση λύσης εντός των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων, αναζητά την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η θέση του συνόλου των...
συστημικών κομμάτων που βλέπουν λύση εντός της Ε.Ε. είναι απατηλή και αδιέξοδη. Από το 1981 που ενταχθήκαμε στην τότε ΕΟΚ υπάρχει το πολιτικό ζητούμενο που είναι η μετατροπή της Ευρώπης σε μια Ευρώπη των λαών. Όμως, κι αυτός ο στόχος αποδείχτηκε ανέφικτος και απατηλός όσο και επικίνδυνος διότι αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι το αντίτιμο της ευρωπαϊκής πορείας που ακολουθήσαμε.
Ο λαός βιώνει μια ανελέητη επίθεση από την Κυβέρνηση του Μνημονίου που μας εξαθλιώνει, μας γυρίζει δεκαετίες πίσω. Η χώρα υποθηκεύεται και ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος. Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι γενικότερα χάνουν κεκτημένα δεκαετιών στο όνομα του χτυπήματος των συντεχνιών ή του πελατειακού κράτους που τα κόμματα εξουσίας συντήρησαν και επαύξησαν.
Η λαϊκή αντίδραση αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η φτώχεια πλήττει ολοένα και περισσότερους συμπολίτες. Τα κοινωνικά αδιέξοδα αυξάνονται.
Η απάντηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ είναι ανεμική. Απαντά στα προβλήματα με έναν στρόγγυλο τρόπο που ως κεντρικό μότο έχει την συντήρηση του συστήματος της αστικής δημοκρατίας και επικεντρώνει σε καίριες μεταρρυθμίσεις του συστήματος ώστε αυτό να καταστεί αποδοτικό. Για ποιούς όμως; Η απάντηση είναι προφανής, για την άρχουσα τάξη, για τους έχοντες.
Για τους μη έχοντες η ΔΗΜΑΡ προτείνει ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας δίκην ελεημοσύνης του συστήματος στους απόκληρούς του.
Πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι αριστερή. Πιστεύω ότι αυτό που ευαγγελίζεται εν τοις πράγμασι και στο δια ταύτα η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ένα πολιτικό σύστημα που έχει Σοσιαλισμό με Δημοκρατία.
Οι αντιδράσεις των πολιτών είναι καθημερινές και πολλές φορές έχουν συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Η ΔΗΜΑΡ συλλήβδην καταγγέλει αυτά τα φαινόμενα επισημαίνοντας ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος του φασισμού. Ουδέποτε έχει εμφανιστεί και κυριαρχήσει φασιστικό κόμμα όταν η Αριστερά είναι στους δρόμους, είναι στα Κινήματα, είναι παρούσα και δίπλα στο λαό. Όταν η Αριστερά απουσιάζει τότε υπάρχει χώρος για πάσης φύσεως φασιστικά γκρουπ να δραστηριοποιηθούν.
Θεωρώ, όπως και η πλειονότητα του λαού, ότι η κατάσταση δεν αντέχει σε ημίμετρα ούτε σε μεταρρυθμίσεις. Αυτό που επιβάλλεται να γίνει είναι η πλήρης ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος και η ΔΗΜΑΡ ως κόμμα της συστημικής Αριστεράς δεν μετέχει ούτε στηρίζει αυτή την προοπτική. Αντιθέτως.
Η σημερινή κατάσταση έχει προσφυώς χαρακτηριστεί ως πόλεμος. Και στον πόλεμο ο καθένας από μας πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε θεατές αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε ενεργοί πολίτες.
Τα στρατόπεδα που έχουν συγκροτηθεί είναι δυο και εκ διαμέτρου αντίθετα. Από τη μια μεριά βρίσκονται εκείνες οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, τα Μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τις επιτροπείες κλπ.
Από την άλλη βρίσκονται οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να απαλλαγούν η χώρα και ο λαός της από τους Επιτρόπους της Ε.Ε., από τους ευρωτραπεζίτες, από τους αδηφάγους καπιταλιστές που αδιαφορώντας για την εξαθλίωση των λαών ενθυλακώνουν τα τεράστια κέρδη τους.
Ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και όλοι μας πρέπει να διαλέξουμε με ποιον θα πάμε. Προσωπικά έχω καταλήξει ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να μετέχω σε έναν πολιτικό σχηματισμό, τη ΔΗΜΑΡ, που στην πράξη στηρίζει το υπάρχον σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά από μια διαδρομή ενός και πλέον έτους στο χώρο αυτό όπου εντάχθηκα με δική μου πρωτοβουλία πιστεύοντας ότι η εξαγγελία για σοσιαλισμό με δημοκρατία δε θα μετατραπεί σε κενό λόγο και στη συνέχεια σε άγχος για να μην γκρεμιστεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα, θέλω να δηλώσω δημόσια ότι δεν έχω θέση πλέον και αποχωρώ.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι κρατώ τις καλύτερες αναμνήσεις με τους ανθρώπους της ΔΗΜΑΡ που γνωρίστηκα και συνεργάστηκα και εκτιμώ. Αναφέρομαι στην Ασημίνα Ξηροτύρη της οποίας ήμουν υποψήφιος στις Περιφερειακές εκλογές του 2010 και στον Βαγγέλη Ζορκάδη, μέλος της Ε.Ε της ΔΗΜΑΡ, για την ανιδιοτελή του προσφορά στα κοινά.
Πιστεύω ότι με τους συντρόφους της ΔΗΜΑΡ θα βρεθούμε πολύ σύντομα στους δρόμους και στα Κινήματα όπου είναι η θέση κάθε αριστερού.
Χάρης Μόχλας
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εξ αρχής έχει σαφή θέση αναφορικά με το αδιέξοδο των τελευταίων ετών. Η θέση του κόμματος αυτού είναι συναφής ή και ταυτόσημη με αυτή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ όσο και των μικρότερων κομμάτων ΛΑΟΣ και ΔΗ.ΣΥ. Άπαντες υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας, την εξεύρεση λύσης εντός των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων, αναζητά την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η θέση του συνόλου των...
συστημικών κομμάτων που βλέπουν λύση εντός της Ε.Ε. είναι απατηλή και αδιέξοδη. Από το 1981 που ενταχθήκαμε στην τότε ΕΟΚ υπάρχει το πολιτικό ζητούμενο που είναι η μετατροπή της Ευρώπης σε μια Ευρώπη των λαών. Όμως, κι αυτός ο στόχος αποδείχτηκε ανέφικτος και απατηλός όσο και επικίνδυνος διότι αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι το αντίτιμο της ευρωπαϊκής πορείας που ακολουθήσαμε.
Ο λαός βιώνει μια ανελέητη επίθεση από την Κυβέρνηση του Μνημονίου που μας εξαθλιώνει, μας γυρίζει δεκαετίες πίσω. Η χώρα υποθηκεύεται και ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος. Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι γενικότερα χάνουν κεκτημένα δεκαετιών στο όνομα του χτυπήματος των συντεχνιών ή του πελατειακού κράτους που τα κόμματα εξουσίας συντήρησαν και επαύξησαν.
Η λαϊκή αντίδραση αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Η φτώχεια πλήττει ολοένα και περισσότερους συμπολίτες. Τα κοινωνικά αδιέξοδα αυξάνονται.
Η απάντηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ είναι ανεμική. Απαντά στα προβλήματα με έναν στρόγγυλο τρόπο που ως κεντρικό μότο έχει την συντήρηση του συστήματος της αστικής δημοκρατίας και επικεντρώνει σε καίριες μεταρρυθμίσεις του συστήματος ώστε αυτό να καταστεί αποδοτικό. Για ποιούς όμως; Η απάντηση είναι προφανής, για την άρχουσα τάξη, για τους έχοντες.
Για τους μη έχοντες η ΔΗΜΑΡ προτείνει ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας δίκην ελεημοσύνης του συστήματος στους απόκληρούς του.
Πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι αριστερή. Πιστεύω ότι αυτό που ευαγγελίζεται εν τοις πράγμασι και στο δια ταύτα η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ένα πολιτικό σύστημα που έχει Σοσιαλισμό με Δημοκρατία.
Οι αντιδράσεις των πολιτών είναι καθημερινές και πολλές φορές έχουν συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Η ΔΗΜΑΡ συλλήβδην καταγγέλει αυτά τα φαινόμενα επισημαίνοντας ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος του φασισμού. Ουδέποτε έχει εμφανιστεί και κυριαρχήσει φασιστικό κόμμα όταν η Αριστερά είναι στους δρόμους, είναι στα Κινήματα, είναι παρούσα και δίπλα στο λαό. Όταν η Αριστερά απουσιάζει τότε υπάρχει χώρος για πάσης φύσεως φασιστικά γκρουπ να δραστηριοποιηθούν.
Θεωρώ, όπως και η πλειονότητα του λαού, ότι η κατάσταση δεν αντέχει σε ημίμετρα ούτε σε μεταρρυθμίσεις. Αυτό που επιβάλλεται να γίνει είναι η πλήρης ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος και η ΔΗΜΑΡ ως κόμμα της συστημικής Αριστεράς δεν μετέχει ούτε στηρίζει αυτή την προοπτική. Αντιθέτως.
Η σημερινή κατάσταση έχει προσφυώς χαρακτηριστεί ως πόλεμος. Και στον πόλεμο ο καθένας από μας πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε θεατές αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε ενεργοί πολίτες.
Τα στρατόπεδα που έχουν συγκροτηθεί είναι δυο και εκ διαμέτρου αντίθετα. Από τη μια μεριά βρίσκονται εκείνες οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, τα Μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τις επιτροπείες κλπ.
Από την άλλη βρίσκονται οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να απαλλαγούν η χώρα και ο λαός της από τους Επιτρόπους της Ε.Ε., από τους ευρωτραπεζίτες, από τους αδηφάγους καπιταλιστές που αδιαφορώντας για την εξαθλίωση των λαών ενθυλακώνουν τα τεράστια κέρδη τους.
Ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και όλοι μας πρέπει να διαλέξουμε με ποιον θα πάμε. Προσωπικά έχω καταλήξει ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να μετέχω σε έναν πολιτικό σχηματισμό, τη ΔΗΜΑΡ, που στην πράξη στηρίζει το υπάρχον σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά από μια διαδρομή ενός και πλέον έτους στο χώρο αυτό όπου εντάχθηκα με δική μου πρωτοβουλία πιστεύοντας ότι η εξαγγελία για σοσιαλισμό με δημοκρατία δε θα μετατραπεί σε κενό λόγο και στη συνέχεια σε άγχος για να μην γκρεμιστεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα, θέλω να δηλώσω δημόσια ότι δεν έχω θέση πλέον και αποχωρώ.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι κρατώ τις καλύτερες αναμνήσεις με τους ανθρώπους της ΔΗΜΑΡ που γνωρίστηκα και συνεργάστηκα και εκτιμώ. Αναφέρομαι στην Ασημίνα Ξηροτύρη της οποίας ήμουν υποψήφιος στις Περιφερειακές εκλογές του 2010 και στον Βαγγέλη Ζορκάδη, μέλος της Ε.Ε της ΔΗΜΑΡ, για την ανιδιοτελή του προσφορά στα κοινά.
Πιστεύω ότι με τους συντρόφους της ΔΗΜΑΡ θα βρεθούμε πολύ σύντομα στους δρόμους και στα Κινήματα όπου είναι η θέση κάθε αριστερού.
Χάρης Μόχλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου