Κάνει γενική ανεργία ή εγώ ανεργώ γενικά, γιατρέ μου;

 

Να, πριν αντί να γράψω «Όλοι αύριο στη Γενική Απεργία», έγραψα «Όλοι αύριο στη Γενική Ανεργία». Πώς είπες γιατρέ μου; Δεν είναι κουλαμάρα, αλλά το ασυνείδητο που βγήκε παγανιά στο πληκτρολόγιο και λέει αλήθειες πίσω από την πλάτη μου;

Της Άννας Χατζησοφιά


Ότι τόχω ένα δυσλεκτικό στο πληκτρολόγιο, τόχω. Μην σας πω ψέματα, και με κάψει ο γέροντας Παστίτσιος. Συχνά, αντί να γράψω ου, όπως «ου να μου χαθείτε Μνημόνια», γράφω «υο να μυο χαθιέτια Μνημόναι». Και το θεματάκι μου επεκτείνεται και πέραν των διφθόγγων. Να, πριν αντί να γράψω «Όλοι αύριο στη Γενική Απεργία», έγραψα «Όλοι αύριο στη Γενική Ανεργία». Πώς είπες γιατρέ μου; Δεν είναι κουλαμάρα, αλλά το ασυνείδητο που βγήκε παγανιά στο πληκτρολόγιο και λέει αλήθειες  πίσω από την πλάτη μου;

Να το συλλάβουμε πάραυτα το ασυνείδητο, γιατί ρίχνει το αγωνιστικό μου φρόνημα στα Τάρταρα, άσε που μπορεί να το υποκινεί και το λόμπι της δραχμής. Είναι ύποπτα αυτά τα ασυνείδητα και δεν ξέρεις πότε θα χτυπήσουν. Μάλλον θα τσίτωσε από τη μάζωξη που είχαμε χθες  στην πολυκατοικία για ένα θεματάκι με το φυσικό αέριο. Κόστος το λένε το θεματάκι, και το βλέπω να το κλείνουμε το ρημάδι το αυτόνομο και να κοτσάρουμε το μαγκάλι με τα κάρβουνα δίπλα στο coffee table. Και θα ‘χει λέει πολύ βαρύ χειμώνα φέτος στο Μαρούσι (ανάθεμα το στεγαστικό στο ελβετικό φράγκο, ανάθεμα).

Κλαιν οι χήρες, κλαιν κι οι παντρεμένες, μου στέλνει μήνυμα ο ανιψιός μου, γιος απ’ αδελφό υδραυλικό στον Τύρναβο κι από ανάγκη αγρότη. Καταλάβατε τώρα, από αυτούς που ρίξανε το κράτος έξω, γιατί δεν κόβανε αποδείξεις και αράζανε με τις αγροτικές επιδοτήσεις, όπως μας λέει η κ. Όλγα Δεν Τρέμει βλέφαρο, άσχετο που όλη η περιουσία -5 στρέμματα- είναι υποθηκευμένα στην τέως Αγροτική και νυν Υπέρ Πάντων Σφαγών! Και που έξι μήνες τώρα δεν έκανε ένα μεροκάματο, γιατρέ μου, είναι προσποίηση για να φοροκλέβει το κράτος εκατομμύρια.

Ο ανιψιός, λοιπόν, κάνει το δικτατορικό του στη Φλώρινα (διδακτορικό κυρά μου, γράφτο εκατό φορές). Δικτατορικό επιμένει το ασυνείδητο, γιατί χωρίς φράγκο στην τσέπη και με το θερμόμετρο να φλερτάρει το Γενάρη στους -17, μια δικτατορία, όσο νάναι την έχεις.

Δίκιο έχεις αγόρι μου, αλλά κι εδώ μην φανταστείς, βρέχει νεοφτώχεια και έχει γεμίσει το Αττικό σύμπαν με μάντρες που πουλάνε καυσόξυλα, εκ Βουλγαρίας, μεσοτοιχία με τα νέα Σαράφικα, «Αγοράζουμε το Χρυσό σας μισοτιμής» που σπεύδουν να ξεπουλήσουνε οι κυρίες,  -ντρουμπου-ντρούμ ντρουμ- τα βραχιόλια τους- βροντούν. Και με παραπέμπουν σε κάτι τις ιστορίες, γιατρέ μου, από τις θειάδες και τις γιαγιάδες, για το πώς πουλήσανε το σκληρό χειμώνα του ‘41 τη χρυσή τη βέργα (που τους χάρισε η πεθερά στον αρραβώνα), για να αγοράσουν ένα τενεκέ λάδι, κι αναρωτιέμαι, πόσο πιάνει η βέργα σήμερα; Ούτε τη μια δόση για το χαράτσι, το πολύ-πολύ να γεμίσεις το ρεζερβουάρ και να βάλεις και λίγο αέρα στα λάστιχα.

Λαϊκίζεις κυρά μου, θα μου γράψουν πάλι στο facebook οι διάφορες Μαρίες Αντουανέτες, που πληθύναν κι αυτές μαζί με τους Λαδάδες, και βγαίνουν σουλάτσο στα κανάλια και στα ίντερνετ και διαλαλούν ότι δεν κάνει κρίση, κάνει ευκαιρία, να ξεσκαρτάρουμε τα πρόβατα από τα ερίφια, να καθαρίσει η αγορά εργασίας από τις σαβούρες και τους τεμπέληδες. Και που μας συμβουλεύουν σε όλους τους τόνους να κάνουμε ενδοσκόπηση και να δούμε the bright sigh of life, σαν τον Μπράϊαν πάνω στο σταυρό, να σταματήσουμε να δίνουμε σημασία σε υλικά πράγματα, όπως ο μισθός, η σύνταξη και άλλα ποταπά και ότι αν αγαπάμε την πατρίδα μας –μην είν’ οι κάμποι– θα ζήσουμε η πενταμελής με 800 ευρώ το μήνα και καλή καρδιά.

Άσε που θα επανεκτιμήσουμε το φαγητό, τώρα που λιγοστεύει, θα ξαναβρούμε τις χαμένες αξίες των γονιών μας και στο τέλος θα περάσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη με το φορτηγό και θα πάμε όλοι για μπάνιο στη Βουλιαγμένη.
Πού τη βρίσκεις κι εσύ την όρεξη κυρά μου για αστειάκια, θα μου πείτε, και με το δίκιο σας. Τι λες γιατρέ μου; Είναι η άλλη όψη της κατάθλιψης; Κι ότι πολλοί αυτόχειρες κάναν αστειάκια το περασμένο βράδυ; Αλήθεια είναι by the way, ότι έχουμε καλό ρεκόρ στις αυτοκτονίες και μπορεί να ανέβουμε και στο βάθρο; Στην ανεργία πάντως πάμε να τα σκίσουμε αυτά τα ρεμάλια τους Ισπανούς. Άντε επιτέλους να δει κι αυτή η έρμη χώρα μια πρωτιά.  Any way, λέω να μην σου την κάνω την χάρη αύριο να ξαπλώσω στην Λε Κορμπυζιέ στο ιατρείο σου. Λέω να το πάρω τρία κλικ αριστερά και να κατέβω μαζί με όλες τις άλλες σαβούρες, τους άνεργους ντε, και τους χαμηλόμισθους, στην πορεία. Και να χώσω κι ένα αντιόξινο στην τσάντα. Είναι δείγμα καλής Ανατροπής. Όχι δεν ήθελα να γράψω ανατροφής, σωστά το έγραψα αυτή τη φορά.