ΑΙΜΑ,ΤΙΜΗ, ΚΑΙ ΒΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αποστροφή απο τους πολιτικούς χώρους και μια ευρεία απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Σε πολλές περιπτώσεις όχι άδικα. Επικρατούν απόψεις όπως “είναι όλοι ίδιοι”, “είναι όλοι κλέφτες” ή το αγαπημένο μου “όλοι βάζουν το δάχτυλο στο μέλι” κ.ά.
Αυτό είναι φυσικά αποτέλεσμα της άρνησης των ατόμων να σκεφτούν, να ενημερωθούν και να αξιολογήσουν τα πολιτικά πρόσωπα και τα κόμματα που αυτά απαρτίζουν, με αποτέλεσμα τη διαιώνηση μιας κατάστασης κατα την οποία τελικώς κυβερνούν οι αποκαλούμενοι -από ανθρώπους που απέχουν απο τις εκλογικές διαδικασίες, δεν διεκδικούν ποτέ τίποτα, δεν διαμαρτύρονται, δεν ψάχνουν, δεν ενημερώνονται-  “κλέφτες”.
Έχει όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε και άλλες εκφάνσεις αυτής της αδιαφορίας-άρνησης. Ένας άνθρωπος που δυσκολεύεται να βάλει τον εαυτό του στη θέση ενός δικαστή και να κρίνει μια παραβατική συμπεριφορά ή μια δύσκολη πολιτική κατάσταση, είναι σίγουρο πως θα διαλέξει την πιο απλή λύση.  Όπως για παράδειγμα η άποψη “τίποτα δεν αλλάζει” ή “όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άχρηστοι” ή “όλοι οι γιατροί τα παίρνουν” ή “μαζί τα φάγαμε” και το αγαπημένο μου “Η βία είναι καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται”.
Ίσως η συγκεκριμένη άποψη να έχει μια βάση σε συναισθηματικό ή ηθικό επίπεδο, αν για παράδειγμα αυτός που την ενστερνίζεται αντιλαμβάνεται ως βία ένα φόνο, ένα βιασμό κλπ.
Τι γίνεται όμως με την πολιτική βία; και πώς το σύστημα με τη βοήθεια των ΜΜΕ παραφράζει την άποψη; Μετά τη δράση της χρυσής αυγής στη ραφήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, το καθεστώς έσπευσε να θέσει συναισθηματικά διλήμματα στον “αδιάφορο πολίτη” που ανέφερα παραπάνω, προσπαθώντας να τον πείσει πως όσο παραβατική είναι η συμπεριφορά της χρυσής αυγής άλλο τόσο παραβατική είναι και η συμπεριφορά των κουκουλοφόρων όταν σπάνε τράπεζες και καίνε καταστήματα, και μάλιστα προσπάθησαν να περάσουν και νομοσχέδιο, που ενώ φαινόταν πως φτιάχτηκε ειδικά για τους χρυσαυγίτες, μάλλον είχε και άλλους στο στόχαστρο.  Κάτι σαν τρομονόμος με περούκα.
Κατά τη γνώμη μου αυτός ο συσχετισμός είναι όχι μόνο άστοχος αλλά και επικίνδυνος. Μια επίθεση σε ανυπεράσπιστους μετανάστες με μοναδικό κίνητρο τη φυλετική -αν είναι δυνατόν- διάκριση δεν έχει καμία σχέση με μια καθαρά πολιτικής σημασίας κίνηση όπως είναι το σπάσιμο μιας τράπεζας. Το μαχαίρωμα ενός ανθρώπου που ήρθε να βρει μια καλύτερη ζωή, δεν έχει καμία σχέση με τη ρουκέτα που έριξε η 17Ν στο MEGA ή στην Αμερικανική πρεσβεία. Ο ρατσισμός και οι τραμπούκοι του δεν έχουν καμία σχέση με την τίμια αντεπίθεση του κόσμου απέναντι σε ενα καθεστώς που απομυζά καθημερινά έναν ολόκληρο λαό στερώντας του τη ζωή και την αξιοπρέπειά του.
Καλό θα ήταν λοιπόν να ενημερωνόμαστε, να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα και να μην τρώμε αμάσητο, ό,τι με τόσο δόλο προσπαθούν να μας σερβίρουν καλοθελητές παπαγάλοι του συστήματος.

 apolasos.wordpress