ΕΓΚΩΜΙΟ στον έντιμο αστό πολιτικό ΓΙΑΝΝΗ ΖΙΓΔΗ

 

(εάν αντέξετε να διαβάσετε μέχρι το τέλος, θα καταλάβετε γιατί...)

Σαν σήμερα 16 Νοέμβρη, το 1980, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή έπνιξε στο αίμα την (απαγορευμένη) διαδήλωση προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Η απόπειρα να σπάσει η απαγόρευση στηρίχτηκε από τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και από τις σπουδαστικές παρατάξεις τους (ΠΠΣΠ, Ρήγας

Φεραίος – Β’ Πανελλαδική, ΑΑΣΠΕ κ.λπ.), που αποτελούσαν τη «μειοψηφία της ΕΦΕΕ». Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕεσ) και οι παρατάξεις τους, που αποτελούσαν την πλειοψηφία της ΕΦΕΕ, διαδήλωσε ως το Σύνταγμα. Τα αφηνιασμένα ΜΑΤ άφησαν πίσω τους δύο δολοφονημένους (Ιάκωβος Κουμής, Σταματίνα Κανελλοπούλου) και εκατοντάδες τραυματίες. Ποτέ κανείς, ούτε φυσικός ούτε ηθικός αυτουργός, δεν έδωσε λογαριασμό γι’ αυτές τις δύο δολοφονίες.

Στη συζήτηση που ακολούθησε στη βουλή η τότε αντιπολίτευση συκοφάντησε τις χιλιάδες των διαδηλωτών που επιχείρησαν να βαδίσουν στην πρεσβεία των ΗΠΑ ως «προβοκάτορες», και υπέβαλε βασικά την εξής... ένσταση προς την κυβέρνηση της δεξιάς: «Γιατί, αντί να βαράτε όλο τον κόσμο, δεν τσακίσατε μόνο τους αριστεριστές;». Βέβαια «ξεχνούσαν» ότι, πέραν του οργανωμένου μπλοκ της «μειοψηφίας», δεκάδες χιλιάδες λαού δεν έφευγαν από το Σύνταγμα περιμένοντας να πορευτούν προς την πρεσβεία εάν το οργανωμένο μπλοκ έσπαγε την απαγόρευση – παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των «κορδονιών» της ΚΝΕ και του ΠΑΣΟΚ που μάταια επιχειρούσαν να διώξουν τον κόσμο...

Το οργανωμένο μπλοκ συγκρούστηκε στα λουλουδάδικα με τα ΜΑΤ. Ιδού μια περιγραφή από αυτόπτη μάρτυρα (http://kanali.wordpress.com/2009/11/18/koymis_kanelopoyloy_1/): «Θυμάμαι στην αλυσίδα της πρώτης γραμμής, πολλούς γνωστούς μου από το ΚΚΕ (μ-λ), με πιο εντυπωσιακή παρουσία έναν τεράστιο (μεγαλόσωμο) από την οργάνωση της Καλλιθέας να τον κτυπούν λυσσασμένα και αυτός να κάθεται ακίνητος και να μην σπάει την αλυσίδα με τίποτα. Το κεφάλι του έτρεχε αίματα. Συνέχιζαν να τον κτυπούν και αυτός σαν να μην καταλάβαινε τίποτα. Κάτι που βλέπεις στα κινούμενα σκίτσα... (Πρόσφατα έμαθα ότι ονομαζόταν Νίκος Μαυρίδης και ότι δεν ζει πια).»

Μετά το μακελειό, χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση στη Βουλή του Α. Παπανδρέου, τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου. [...] Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει.»

Ο μοναδικός κοινοβουλευτικός ηγέτης που στάθηκε, τότε, με αξιοπρέπεια μέσα στη Βουλή ήταν ο... Γιάννης Ζίγδης, πρόεδρος της ΕΔΗΚ. Έμεινε στην ιστορία ως «γραφικός τύπος». Ίσως με τον όρο «γραφικός» να εννοούσαν ότι, για αστός πολιτικός, παραήταν έντιμος και ειλικρινής... Να τι είπε τότε στη βουλή:

«Η βασική αιτία του κακού είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί ένα Σώμα που αποτελεί ντροπή, τα ΜΑΤ. Δεν είναι αστυνομία αυτό, αυτό είναι Σώμα ΕΣ-ΕΣ, είναι χειρότερο από την ΕΣΑ. Τα μέλη του είναι κακούργοι – όχι ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν κακούργοι, αλλά εκπαιδεύονται για να γίνουν κακούργοι. Τους είδα στη Ρόδο, όπου επιτέθηκαν εναντίον ενός λαού που έκανε μια ειρηνική παρέλαση. Επιτέθηκαν με τέτοια λύσσα, που δεν έχω δεί ούτε στους Ιταλούς φασίστες, όταν ήμουν παιδί στη Ρόδο [...] Ας έχουμε μια ειδική συνεδρίαση για το αν μπορεί μια Δημοκρατία να διατηρεί κρατικά όργανα τύπου ΜΑΤ. Αυτά είναι μόνο για τους “Χίτλερ”, μόνο για τους “Μουσολίνι”. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε μια δημοκρατική Πολιτεία.»

Πέντε χρόνια αργότερα, ξανά στην επέτειο του Πολυτεχνείου, αλλά με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πλέον, τα ίδια ΜΑΤ «τιμούσαν» και πάλι την εξέγερση του 1973 δολοφονώντας τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά. Και η ιστορία συνεχίζεται...

 

 

Errikos Finalis