Μια από τις μεγαλύτερες συνεισφορές της χώρας μας στον οικουμενικό πολιτισμό, είναι το θέατρο.
Τα έργα των μεγάλων μας τραγωδών και κωμωδιογράφων, ακόμα και σήμερα αποτελούν (και θα συνεχίσουν να αποτελούν ανά τους αιώνες) μνημεία πολιτισμού και μοναδικής δημιουργίας έργα τέχνης.
Στην «ολίγη Ελλάδα που μας απέμεινε», όπου έχουμε αποθεώσει τη μετριότητα, λειτουργεί ένα, μικρό, ελάχιστο για το χρέος που κουβαλάει και το έργο που πρέπει να διακονίσει, Θεατρικό Μουσείο.
Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Δικτατορία.Στον καιρό του ΔΝΤ όμως το Μουσείο απειλείται με λουκέτο επειδή αυτό το άθλιο κράτος που έχουμε οικοδομήσει σταμάτησε την επιχορήγηση.
Όπως έχει γίνει γνωστό το Θεατρικό Μουσείο χρωστά το ΙΚΑ το ….ιλιγγιώδες ποσό των 160 χιλιάδων ευρώ, οφείλει 12 ενοίκια, ενώ οι 15 εργαζόμενοί του παραμένουν απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες.
Είναι βέβαιο ότι εάν επρόκειτο για το Μέγαρο Μουσικής του Ιδρύματος Λαμπράκη, ο trendy Γερουλάνος θα κατέθετε κάποια τροπολογία και το κράτος θα αναλάμβανε τα χρέη του,όπως και έγινε πριν λίγο καιρό.
Για τις Τράπεζες, όπως θα έλεγε ο Παπανδρέου. «βρέθηκαν …τρισεκατομμύρια»!
Στις ΠΑΕ, που είναι επίσης, ιδιωτικές επιχειρήσεις, ο ΟΠΑΠ που υποτίθεται οτι προάγει τον αθλητισμό και τον πολιτισμό δίνει εκατοντάδες εκατομμύρια.
Και δεν βρίσκεται ένας φορέας να στηρίξει αυτή την κιβωτό του πολιτισμού;
Είναι δυνατόν, ο κ. Γεωργουσόπουλος,που όπως προσωπικά είμαι σε θέση να γνωρίζω,αγωνίζεται χρόνια και προσφέρει με πολύ μεράκι και αμισθί τις υπηρεσείες του στο μουσείο, που ως Κώστας Μύρης έγραψε την «Ιθαγένεια», ενώ μετέφρασε μοναδικά πολλά αρχαία δράματα, να εξευτελίζεται ως επαίτης και να τον καθίζουν και στο σκαμνί της δικαιoσύνης; Διαβάστε το παρακάτο άρθρο και θα καταλάβετε γιατί..
Λουκέτο στο Θεατρικό Μουσείο με κατηγορούμενους Γεωργουσόπουλο - Μιχαλακόπουλο
Τα έργα των μεγάλων μας τραγωδών και κωμωδιογράφων, ακόμα και σήμερα αποτελούν (και θα συνεχίσουν να αποτελούν ανά τους αιώνες) μνημεία πολιτισμού και μοναδικής δημιουργίας έργα τέχνης.
Στην «ολίγη Ελλάδα που μας απέμεινε», όπου έχουμε αποθεώσει τη μετριότητα, λειτουργεί ένα, μικρό, ελάχιστο για το χρέος που κουβαλάει και το έργο που πρέπει να διακονίσει, Θεατρικό Μουσείο.
Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Δικτατορία.Στον καιρό του ΔΝΤ όμως το Μουσείο απειλείται με λουκέτο επειδή αυτό το άθλιο κράτος που έχουμε οικοδομήσει σταμάτησε την επιχορήγηση.
Όπως έχει γίνει γνωστό το Θεατρικό Μουσείο χρωστά το ΙΚΑ το ….ιλιγγιώδες ποσό των 160 χιλιάδων ευρώ, οφείλει 12 ενοίκια, ενώ οι 15 εργαζόμενοί του παραμένουν απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες.
Είναι βέβαιο ότι εάν επρόκειτο για το Μέγαρο Μουσικής του Ιδρύματος Λαμπράκη, ο trendy Γερουλάνος θα κατέθετε κάποια τροπολογία και το κράτος θα αναλάμβανε τα χρέη του,όπως και έγινε πριν λίγο καιρό.
Για τις Τράπεζες, όπως θα έλεγε ο Παπανδρέου. «βρέθηκαν …τρισεκατομμύρια»!
Στις ΠΑΕ, που είναι επίσης, ιδιωτικές επιχειρήσεις, ο ΟΠΑΠ που υποτίθεται οτι προάγει τον αθλητισμό και τον πολιτισμό δίνει εκατοντάδες εκατομμύρια.
Και δεν βρίσκεται ένας φορέας να στηρίξει αυτή την κιβωτό του πολιτισμού;
Είναι δυνατόν, ο κ. Γεωργουσόπουλος,που όπως προσωπικά είμαι σε θέση να γνωρίζω,αγωνίζεται χρόνια και προσφέρει με πολύ μεράκι και αμισθί τις υπηρεσείες του στο μουσείο, που ως Κώστας Μύρης έγραψε την «Ιθαγένεια», ενώ μετέφρασε μοναδικά πολλά αρχαία δράματα, να εξευτελίζεται ως επαίτης και να τον καθίζουν και στο σκαμνί της δικαιoσύνης; Διαβάστε το παρακάτο άρθρο και θα καταλάβετε γιατί..
Λουκέτο στο Θεατρικό Μουσείο με κατηγορούμενους Γεωργουσόπουλο - Μιχαλακόπουλο
 |
| Κώστας Γεωργουσόπουλος |
Στο σκαμνί θα καθίσουν στις 20 Μάιου ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και ο Κώστας Πολιτόπουλος για χρέη στο ΙΚΑ και υπεξαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών των υπαλλήλων του πολύπαθου Θεατρικού Μουσείου, που ανέρχονται στο ποσόν των 160.000 ευρώ.
Κορυφαίες προσωπικότητες του θεάτρου μας , οι οποίοι προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους στο Δ.Σ του Θ. Μ και Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου, ως πρόεδρος , αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας αντίστοιχα ,σύρονται στα δικαστήρια, χωρίς να είναι αυτοί οι πραγματικοί υπαίτιοι .
Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Ως πρόεδρος υπέγραφα τις μισθολογικές καταστάσεις των υπαλλήλων. Για αυτό κατηγορούμε για υπεξαίρεση και μαζί μου ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και ο Κώστας Πολιτόπουλος.'' Η κιβωτός του Ελληνικού Θεάτρου θα είναι το πρώτο θύμα που θα θρηνήσει ο χώρος του πολιτισμού λόγω της βαθιάς ύφεσης.
Το Θεατρικό Μουσείο επιχορηγείται πάγια από το υπουργείο Πολιτισμού , το οποίο λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντί του εδώ και μήνες.
Απογοητευμένος ο Κώστας Γεωργουσόπουλος για την τύχη του Θ.Μ αλλά και των εργαζομένων , οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οικογενειάρχες , συνάντησε την γενική γραμματέα του ΥΠΠΟΤ κυρία Λίλα Μενδώνη ζητώντας την παρέμβασή της …
«Πήγα στην κα. Μενδώνη, μας δήλωσε ο κ. Γεωργουσόπουλος και η απάντησή της ήταν ότι δεν υπάρχει φράγκο.’’ Εκείνη με τη σειρά της απευθύνθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού και την έβαλαν προ του διλήμματος: «Θέλεις να κλείσει ένα νοσοκομείο ή ένα μουσείο;»…»
Κορυφαίες προσωπικότητες του θεάτρου μας , οι οποίοι προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους στο Δ.Σ του Θ. Μ και Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου, ως πρόεδρος , αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας αντίστοιχα ,σύρονται στα δικαστήρια, χωρίς να είναι αυτοί οι πραγματικοί υπαίτιοι .
Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Ως πρόεδρος υπέγραφα τις μισθολογικές καταστάσεις των υπαλλήλων. Για αυτό κατηγορούμε για υπεξαίρεση και μαζί μου ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και ο Κώστας Πολιτόπουλος.'' Η κιβωτός του Ελληνικού Θεάτρου θα είναι το πρώτο θύμα που θα θρηνήσει ο χώρος του πολιτισμού λόγω της βαθιάς ύφεσης.
Το Θεατρικό Μουσείο επιχορηγείται πάγια από το υπουργείο Πολιτισμού , το οποίο λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντί του εδώ και μήνες.
Απογοητευμένος ο Κώστας Γεωργουσόπουλος για την τύχη του Θ.Μ αλλά και των εργαζομένων , οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οικογενειάρχες , συνάντησε την γενική γραμματέα του ΥΠΠΟΤ κυρία Λίλα Μενδώνη ζητώντας την παρέμβασή της …
«Πήγα στην κα. Μενδώνη, μας δήλωσε ο κ. Γεωργουσόπουλος και η απάντησή της ήταν ότι δεν υπάρχει φράγκο.’’ Εκείνη με τη σειρά της απευθύνθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού και την έβαλαν προ του διλήμματος: «Θέλεις να κλείσει ένα νοσοκομείο ή ένα μουσείο;»…»
 |
| Γιώργος Μιχαλακόπουλος |
Για το θέμα επικοινωνήσαμε με τον μεγάλο πρωταγωνιστή Γιώργο Μιχαλακόπουλο, ο οποίος σχολίασε:
«Δυστυχώς, είναι πολύ άσχημα τα πράγματα. Το κράτος είναι εργοδότης .Αλλά επειδή τις μισθολογικές καταστάσεις υπέγραφε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ορίζεται ως υπεύθυνος λόγω της ιδιότητάς του και κατ΄ επέκταση εγώ ως αντιπρόεδρος και ο γενικός γραμματέας.»
Στο μεταξύ σε επίσχεση εργασίας έχει προβεί το προσωπικό του Θεατρικού Μουσείου, καθώς παραμένει απλήρωτο τουλάχιστον για τέσσερις μήνες.
«Έτσι, όπως είναι η κατάσταση θα κλείσει το Θεατρικό Μουσείο θα ενημερώσουμε τον κόσμο όμως με συνέντευξη Τύπου , όπου θα ανακοινώσουμε, ότι δωρίζουμε το Θ.Μ. κι ας το πάρει όποιος θέλει Δήμος, ιδιώτης….»
eleftheriskepsi
Το κείμενο των εργαζομένων
«Δυστυχώς, είναι πολύ άσχημα τα πράγματα. Το κράτος είναι εργοδότης .Αλλά επειδή τις μισθολογικές καταστάσεις υπέγραφε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ορίζεται ως υπεύθυνος λόγω της ιδιότητάς του και κατ΄ επέκταση εγώ ως αντιπρόεδρος και ο γενικός γραμματέας.»
Στο μεταξύ σε επίσχεση εργασίας έχει προβεί το προσωπικό του Θεατρικού Μουσείου, καθώς παραμένει απλήρωτο τουλάχιστον για τέσσερις μήνες.
«Έτσι, όπως είναι η κατάσταση θα κλείσει το Θεατρικό Μουσείο θα ενημερώσουμε τον κόσμο όμως με συνέντευξη Τύπου , όπου θα ανακοινώσουμε, ότι δωρίζουμε το Θ.Μ. κι ας το πάρει όποιος θέλει Δήμος, ιδιώτης….»
eleftheriskepsi
Το κείμενο των εργαζομένων
«Στα σκουπίδια του Υπουργείου Πολιτισμού
τριών αιώνων Θεατρική Ιστορία»
Παρά τις μακροχρόνιες και επανειλημμένες εκκλήσεις προς το Υπουργείο Πολιτισμού, το μοναδικό Θεατρικό Μουσείο της χώρας που γέννησε το Θέατρο, κλείνει. Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Δικτατορία, και εδραιώθηκε το 1976 την εποχή της μεταπολίτευσης, εκπνέει την εποχή του ΔΝΤ, την εποχή της απόλυτης εκποίησης όχι μόνο των οικονομικών αξιών, αλλά κυρίως της εθνικής και πολιτισμικής απαξίωσης. Ως υπόδουλοι διαχειριστές οι κρατικοί λειτουργοί εκποιούν την πολιτισμική μας ταυτότητα. Είναι μοιραίο η μοναδική θεατρική κιβωτός του τόπου να κλείνει την εποχή που κυβερνάει τη χώρα ο εγγονός του ιδρυτή του Εθνικού Θεάτρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και που υπουργός Πολιτισμού είναι ο εγγονός του ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη (Αντώνης Μπενάκης).
Το Θεατρικό Μουσείο δεν αποτελεί ένα μεγάλο φορέα που απαιτεί υψηλές επιδοτήσεις και μεγάλα κονδύλια. Με 3 αιώνων θεατρικό μουσειακό υλικό εκτεθειμένο στο υγρό και ακατάλληλο υπόγειο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας και χιλιάδες τόμους θεατρικών βιβλίων στοιβαγμένων σε μισθωμένο οίκημα στα Πατήσια, προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από την αναλγησία και την αδιαφορία της «πολιτισμικής» πολιτικής που στόχευε στην προβολή του πολιτισμού μας, υπό το πρίσμα μιας εμπορικής ιλουστρασιόν εκδοχής, ακριβών διεθνών διαγωνισμών και διοργανώσεων, τα υπέρογκα έξοδα των οποίων είχαν από καιρό οδηγήσει στην χρεοκοπία πολλούς σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς. Η νέα οικονομική κατάσταση απλώς ολοκλήρωσε την διαδρομή ενός τέλματος που χρόνια τώρα φαινόταν ως η κατάληξη μιας αλόγιστης και ανύπαρκτης εθνικής πολιτισμικής πολιτικής. Το Θεατρικό Μουσείο αποτελεί το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στην χώρα, αλλά και γενικότερα στην περιοχή των Βαλκανίων. Τροφοδοτεί ερευνητές από όλο τον κόσμο και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού ως διεθνής κόμβος θεατρικών πληροφοριών. Αποτελεί το μεγαλύτερο θεατρικό αρχείο, απολύτως απαραίτητο για την μελέτη, έρευνα και καλλιτεχνική παραγωγή των παραστατικών τεχνών γενικότερα. Το υπουργείο αδυνατεί να επιδοτήσει ένα φορέα που απασχολεί μόνον 14 υπαλλήλους (οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας) που προσπαθούν να διαχειριστούν 3 αιώνων θεατρικό υλικό το οποίο κινδυνεύει να πεταχτεί στα σκουπίδια. Αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή που διακυβεύεται η οικονομική εξαθλίωση, η εθνική μας αυθυπαρξία, η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η πολιτισμική μας εξαφάνιση μπορεί να φαντάζει ως το «μικρότερο» από τα μύρια δεινά. Όμως αυτό που πάντα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα μεγάλα οικονομικά λόμπυ που διαχειρίζονταν την τύχη μας, ήταν η μοναδική «βαριά» βιομηχανία που έχουμε: ο Πολιτισμός μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την οικονομική και πολιτισμική εξαθλίωση που βιώνουμε και ζητούμε συμπαράσταση σε αυτό τον άνισο αγώνα.
Οι εργαζόμενοι του θεατρικού Μουσείου
τριών αιώνων Θεατρική Ιστορία»
Παρά τις μακροχρόνιες και επανειλημμένες εκκλήσεις προς το Υπουργείο Πολιτισμού, το μοναδικό Θεατρικό Μουσείο της χώρας που γέννησε το Θέατρο, κλείνει. Η ιδέα του θεατρικού Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Δικτατορία, και εδραιώθηκε το 1976 την εποχή της μεταπολίτευσης, εκπνέει την εποχή του ΔΝΤ, την εποχή της απόλυτης εκποίησης όχι μόνο των οικονομικών αξιών, αλλά κυρίως της εθνικής και πολιτισμικής απαξίωσης. Ως υπόδουλοι διαχειριστές οι κρατικοί λειτουργοί εκποιούν την πολιτισμική μας ταυτότητα. Είναι μοιραίο η μοναδική θεατρική κιβωτός του τόπου να κλείνει την εποχή που κυβερνάει τη χώρα ο εγγονός του ιδρυτή του Εθνικού Θεάτρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και που υπουργός Πολιτισμού είναι ο εγγονός του ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη (Αντώνης Μπενάκης).
Το Θεατρικό Μουσείο δεν αποτελεί ένα μεγάλο φορέα που απαιτεί υψηλές επιδοτήσεις και μεγάλα κονδύλια. Με 3 αιώνων θεατρικό μουσειακό υλικό εκτεθειμένο στο υγρό και ακατάλληλο υπόγειο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας και χιλιάδες τόμους θεατρικών βιβλίων στοιβαγμένων σε μισθωμένο οίκημα στα Πατήσια, προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από την αναλγησία και την αδιαφορία της «πολιτισμικής» πολιτικής που στόχευε στην προβολή του πολιτισμού μας, υπό το πρίσμα μιας εμπορικής ιλουστρασιόν εκδοχής, ακριβών διεθνών διαγωνισμών και διοργανώσεων, τα υπέρογκα έξοδα των οποίων είχαν από καιρό οδηγήσει στην χρεοκοπία πολλούς σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς. Η νέα οικονομική κατάσταση απλώς ολοκλήρωσε την διαδρομή ενός τέλματος που χρόνια τώρα φαινόταν ως η κατάληξη μιας αλόγιστης και ανύπαρκτης εθνικής πολιτισμικής πολιτικής. Το Θεατρικό Μουσείο αποτελεί το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στην χώρα, αλλά και γενικότερα στην περιοχή των Βαλκανίων. Τροφοδοτεί ερευνητές από όλο τον κόσμο και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού ως διεθνής κόμβος θεατρικών πληροφοριών. Αποτελεί το μεγαλύτερο θεατρικό αρχείο, απολύτως απαραίτητο για την μελέτη, έρευνα και καλλιτεχνική παραγωγή των παραστατικών τεχνών γενικότερα. Το υπουργείο αδυνατεί να επιδοτήσει ένα φορέα που απασχολεί μόνον 14 υπαλλήλους (οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας) που προσπαθούν να διαχειριστούν 3 αιώνων θεατρικό υλικό το οποίο κινδυνεύει να πεταχτεί στα σκουπίδια. Αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή που διακυβεύεται η οικονομική εξαθλίωση, η εθνική μας αυθυπαρξία, η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η πολιτισμική μας εξαφάνιση μπορεί να φαντάζει ως το «μικρότερο» από τα μύρια δεινά. Όμως αυτό που πάντα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα μεγάλα οικονομικά λόμπυ που διαχειρίζονταν την τύχη μας, ήταν η μοναδική «βαριά» βιομηχανία που έχουμε: ο Πολιτισμός μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την οικονομική και πολιτισμική εξαθλίωση που βιώνουμε και ζητούμε συμπαράσταση σε αυτό τον άνισο αγώνα.
Οι εργαζόμενοι του θεατρικού Μουσείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου